Einde van een tijdperk

De afgelopen zeven jaar zag ik best wel eens uit naar het moment dat ik weer eens wat meer tijd voor mezelf zou hebben. En ineens lijkt de tijd voorbij gevlogen, maandag gaat mijn jongste zoon Hugo naar de basisschool. En alhoewel ik heel veel voordelen zie, vind ik het eigenlijk ook heel erg dat hij al zo groot is. Deze tijd komt nooit meer terug.

Vandaag was zijn laatste dag op de peuterspeelzaal en dat afscheid werd groots gevierd met veel zingen, handjes geven en natuurljk een cadeautje. Hugo kon niet achterblijven, dus de afgelopen twee weken heb ik (tussen de bedrijven door) gewerkt aan zijn traktatie.

Ik kreeg een aantal maanden geleden een donatie Keycord ringen/sluitingen via mijn zus, van onze vriendin uit Wenen. Ineens kwam ik ze weer tegen in de kast. Het leek me leuk om fleurige Keycords te haken en daar snoep sleutels aan te hangen. Als alle kindjes op de Peuterspeelzaal aanwezig zijn, zijn er 16 kindjes. Ik kon dus even flink aan de bak.

Ik heb aan ieder Keycord een kaartje en 2 kleine snoepsleuteltjes gehangen. Traktaties moeten altijd verantwoord zijn, maar het blijft wel een feestje, dus 2 kleine snoepjes moeten kunnen. 

Voor de juffen wilde ik ook een bedankje maken. Ik besloot een zeephangertje voor ze te haken.

Ik heb twee granny squares gehaakt, een grijs gastenzeepje in de vorm van een hartje ertussen gedaan en nog een laatste toer gehaakt om de twee granny's aan elkaar te maken. 

Ik vind een zelf gemaakt cadeautje altijd wat extra's hebben, omdat je er tijd voor vrij maakt en in dit geval iets haakt met de ontvanger in gedachten. De bedankjes en Keycords werden goed ontvangen.

Vanaf maandag begint voor Hugo dus het echte school leven. Gelukkig is hij op woensdag nog de hele dag thuis in groep 1 en 2, zodat we nog wat extra knuffeltijd samen hebben.